We hebben er al eerder over geschreven, klimaatopwarming, vernietiging van wijngaarden maar ook de trend naar gezonder leven zonder alcohol die allemaal invloed hebben op de toekomst van het wijn maken in Europa.
Vanzelfsprekend wordt er ook binnen Europa gesproken over de wijn industrie, waarbij de AGRI (de landbouwcommissie van het Europees Parlement) naar hervormingen zoekt om de toekomst veilig te stellen.
Achtergrond
De wijnsector van de EU is een pijler van het cultureel erfgoed van de EU en levert een belangrijke bijdrage aan de economie, de samenleving en het buitengebied. Niet voor niets zijn veel wijngebieden ook uitgeroepen tot cultureel erfgoed. Denk hierbij aan Champagne, Bourgogne, Piemonte, Douro en Wachau. EU-wijn is verbonden met waarden als traditie, duurzaamheid, landschapsbescherming, cultuur, gastronomie en toerisme, en is van groot belang voor de economische duurzaamheid van plattelandsgebieden en de bevolking.
De AGRI heeft een werkgroep opgezet die de uitdagingen en kansen voor de wijnbouw onderzoeken. De EU is nog steeds wereldleider op het gebied van wijnproductie (~60%), consumptie (~48%) en exportwaarde (~60%). Maar maatschappelijke en demografische veranderingen laten hun sporen na. Productie is meer onvoorspelbaar geworden door klimatologische veranderingen. De wijnconsumptie ligt op het laagste niveau in de afgelopen drie decennia. Terwijl consumenten steeds meer de voorkeur geven aan frissere en lichtere wijnen of andere dranken die gemakkelijker te krijgen en te drinken zijn. Hierdoor ondervinden klassieke regio’s als Bordeaux, Rioja en Piemonte met hun zwaardere wijnen veel hinder. En de export wordt beïnvloed door geopolitieke en de-consumptie factoren.
Hoe het tij te keren
Deze werkgroep is daarom gekomen met een aantal aanbevelingen om de wijnindustrie meer toekomst bestendig te maken. De bestaande beleidsinstrumenten worden hierin herbevestigd. Maar ook benadrukt de groep om het productiepotentieel te beheren om de structurele overproductie aan te pakken. Belangrijke maatregelen zijn nodig op nationaal niveau om de concurrentiepositie te verbeteren, de duurzaamheid van de industrie te verbeteren en de veerkracht te versterken. Instrumenten omvatten
- rooiregelingen, zoals reeds eerder besproken is,
- een flexibeler beheerssysteem voor vergunningen om wijnstokken te (her)planten
- mechanismen om de aanpassing van druivenopbrengst te vergemakkelijken.
Ook moet de weerbaarheid van wijnbouwers tegen markt- en klimaatrisico’s versterken door oneerlijke praktijken te bestrijden. Maar ook steun voor klimaatinvesteringen afstemmen voor verbeterde risicobeheersinstrumenten en innovatieve verzekeringsoplossingen. En daarnaast moet de begroting flexibiliteit bieden voor het financieel beheer en om de nationale steunprogramma’s voor wijn te wijzigen om sneller te kunnen reageren op markt- of klimaatgebeurtenissen.
Tenslotte zijn er aanpassingen aan de sector nodig om de veranderende consumenten voorkeuren en trends het hoofd te bieden. Dataverzameling, innovatie te ondersteunen en promotie op nieuwe smaken en eisen af te stemmen te vergemakkelijken, denk zoal aan duurzaamheid. Hierin zal ook alcoholvrije wijnen een belangrijke plaats innemen. Omdat in de meeste appellaties een alcohol percentage is voorgeschreven, zal de wetgeving hierover moeten veranderen.
Hoe verder?
Het Europees Parlement moet zich nu gaan buigen over deze voorstellen. Maar niet iedereen staat te juichen. Zo komt er vanuit de rechtse hoek in het parlement stevige kritiek tegen de promotie van alcoholvrije wijn. Zij vinden dat dit niet het juiste antwoord is op de problemen in de sector.
Desondanks staat de wijnsector open voor veranderingen. Want de vraag naar vol alcoholische producten is dalende. Overproductie is een feit, vandaar dat wijngaarden reeds opgekocht worden. De sector heeft moeilijkheden om zich aan te passen.
