Gezondste wijn ter wereld uit Uruguay

Zeg je wijn uit Latijns Amerika, denkt iedereen direct aan de zwoele Malbec uit Argentinië  of Carmenère uit Chili. Wat wellicht niet bij iedereen op de radar staat zijn de stevige Tannat-wijnen uit Uruguay. Ja, zo heeft ieder land haar eigen specialiteit. Uruguay is de 4e grootste wijn producerende land van Latijns Amerika (Brazilië completeert de top 4 verrassend genoeg). Maar ook de Albariño krijgt meer en meer internationale belangstelling. Vanwege het hoge gehalte aan polyfenolen en resveratrol, maakt Tannat uit Uruguay de “gezondste” rode wijn ter wereld.

Uruguay ligt ten noordoosten van Argentinië, gescheiden door de rivier met de toepasselijke naam de Uruguay, in het noorden Brazilië en de Atlantische Oceaan in het oosten. Uruguay kent een gematigde klimaatzone met milde winters en warme, droge zomers. Extreme temperaturen zijn hier zeldzaam, terwijl regen met regelmaat neervalt. Het is de lange kustlijn die Uruguay aan drie zijden omsluit, die de temperatuur matigt. De afwezigheid van bergen stelt het landschap bloot aan harde wind. Hierdoor ondervindt het relatief vlakke landschap erosieve verwering die een verscheidenheid aan bodemsoorten heeft bepaald. Wat Uruguay onderscheidt van de grootmachten Argentinië en Chili is de verscheidenheid aan bodemsoorten, maar liefst 99 typen. De wijnbouwgebieden in het zuiden hebben de diepste en meest vruchtbare bodems. De wijngaarden zijn te vinden op plekken met een hoog kalkgehalte.

Wijn geschiedenis

De moderne wijnbouw gaat terug naar 1870 toen Baskische en Italiaanse immigranten zich meer begonnen te vestigen. Het is gebleken dat inheemse druivensoorten (Vitis labrusca, Vitis rotundifolia, Vitis aestivalis, Vitis berlandieri, Vitis rupestris en Vitis riparia) ongeschikt bleken te zijn voor goede wijnen. Het is alleen de Europese Vitis Vinifera die commercieel succesvol zijn.

Tannat is afkomstig uit het zuidwesten van Frankrijk en Don Pascual Harriague introduceerde deze druif in Uruguay. Sindsdien is Tannat omarmt als nationale druif. Mede daarom werd de naam Harriague gebruikt als synoniem voor Tannat. In 1954 werd Albariño geïntroduceerd door immigranten uit het Spaanse Galicië. Pas aan het eind van de jaren 80 van de 20e eeuw werden er stappen gezet om meer te richten op kwaliteit en marketing met de oprichting van Mercosur, een Latijns Amerikaanse handelszone. Wat ook nodig was om niet volledig overschaduwd te worden door Brazilië en Argentinië waar de productiekosten lager liggen. Veel van de wijngaarden zijn kleinschalige familiebedrijven. Vaak zelfs nog nazaten van de immigranten die de wijngaarden hebben opgezet.  Er zijn ongeveer 180 wijngaarden die 10 miljoen kisten wijn afkomstig van ongeveer 6.500ha wijngaarden.

Landklimaat in Uruguay met oceaan-invloeden

Het klimaat in Uruguay is uitermate geschikt voor Tannat met haar dikke schil. Ze komt beter tot rijping dan in haar “thuisland” Frankrijk. Naarmate wijnbouw- en bereidingstechnieken blijven door ontwikkelen zal de status van Uruguay als kwaliteit wijnland zeker toenemen. Tannat uit Uruguay is ook de meest gezondste wijn ter wereld. Dit is vanwege de ongeveer 2,7x hogere resveratrol gehalte dan andere Franse rode variëteiten en zeer hoge niveaus van procyanidines. Deze verhogen de zuurstoftoevoer naar de rode bloedcellen en verminderen het risico op hart- en vaatziekten. Daarnaast zijn het vooral Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc en Merlot voor rode wijn. Terwijl Chardonnay en Sauvignon Blanc de witte wijn domineren. Overigens beginnen Viognier en Albariño een steeds belangrijkere rol te spelen.

Van oudsher is Brazilië de grootste exportmarkt. Maar sinds de focus is komen te liggen op kwaliteitswijn, gaan de deuren van de wereldmarkt ook verder open.

Classificatie

 Er zijn twee classificatieniveaus voor Uruguay-wijnen. Kwaliteitswijn kent de classificatie Vino de calidad preferente (VCP). Deze wijnen moet men maken van Vitis vinifera-variëteiten en gebotteld in flessen van 75 cl of kleiner. De tafelwijn staat bekend onder de naam Vino común (VC). Vaak verkoopt men VC-wijnen in demijohns (een container variërend van 4 tot 60lt) en tetra pak verpakkingen. Vaak betreft dit rosé wijnen die in bulk geproduceerd wordt van Zwarte Muscat (ook bekend als Muscat Hamburg).

Wijnregio’s

Gezondste wijn uit Uruguay

De wijnregio’s in Uruguay volgen, net als in de Chili en Argentinië, de administratieve regio’s. De meeste wijngaarden en wijnhuizen bevinden zich in de heuvels ten noorden van de hoofdstad Montevideo, met name in de departementen: Canelones (waar maar liefst 60% van de productie plaatsvindt), Montevideo, Colonia en San José. In 15 van de in totaal 19 departementen vindt wijnbouw activiteiten plaats. Wat opvalt is dat wijnbouw vooral gelegen is rondom de grenzen van het land. De kustgebieden zijn sterk onderhevig aan de invloeden van de Atlantische Oceaan en hebben daardoor een klimaat dat vergelijkbaar is met Bordeaux.

De wijnregio’s zijn opgedeeld in geografische zones. De Metropolitan Zone is veruit de belangrijkste wijnzone met regio’s Canelones, Montevideo en San Jose. Het warmere Central Zone omvat de regio Durazno en Lavalleja. In de Oceanic (ookwel Eastern) Zone liggen de wijngaarden op een lichte verhoging met de regio Mandolado en Rocha.

Metropolitan Zone

Om meteen bij het belangrijkste productiegebied te beginnen, dit is Canelones rondom de hoofdstad Montevideo. Hier vindt maar liefst 60% van alle wijnproductie plaats. Mogelijk is de ligging nabij de hoofdstad de reden dat Canelones zo belangrijk is geworden. Het ligt eenmaal nabij een groot afzetgebied.  Canelones heeft een rijke, zware bodem en is her en der kalkrijk. Er staan veel druivenvariëteiten maar Tannat is toch wel de belangrijkste door haar constante kwaliteit met een diepe kleur en goede zuurgraad en structuur. Een smalle strook tussen Montevidéo en Maldonado, langs de Atlantische kust, is de subregio Atlántida. De wijngaarden hier hebben dezelfde klimatologische kenmerken als Maldonado, maar dan milder. Het is hier koeler dan in de rest van Canelones.

Daarnaast ligt hier ook de regio Montevideo waar de oudere wijnproducenten liggen. Echter de wijngaarden liggen in de verdrukking door de groeiende verstedelijking. Hoewel veel wijnbouwbedrijven hun wijngaarden in Canelones hebben liggen, liggen de productie faciliteiten in Montevideo.

Wanneer we verder naar het westen kijken, komen we terecht in de regio San José, vaak gerefereerd als het kleine broertje van Canelones. De traditionele wijngaarden liggen op hellingen. Terwijl de nieuwste wijngaarden op arme gronden van graniet en schist te vinden zijn.

Oceanic Zone met de nieuwe aanwinsten

Ten oosten van Canelones vinden we de nieuwe aanwinsten Maldonado en Rocha. De regio’s Maldonado en Rocha liggen aan de kust en worden gezien als de toekomst van Uruguayaanse wijn. De arme bodem van graniet, rotsachtig en zand kent een betere drainage. Daarnaast brengen de oceaanwind en koelere temperaturen de luchtvochtigheid omlaag, waardoor we hier meer aromatische wijnen met verfrissende aciditeit. Daarom zien we hier ook variëteiten als Albariño, Sauvignon Blanc, Viognier en Riesling voor witte wijn. En Pinot Noir en Sangiovese (tja Italiaanse immigranten hebben eenmaal een sterke invloed gehad) dragen bij aan lichte rode wijnen, terwijl Cabernet Franc, Merlot en natuurlijk Tannat de zwaardere wijnen voor hun rekening nemen.

Binnen Maldonado vinden we subregio’s Pan de Azucar, Piriapolis, Sierra de la Ballena, Garzon en Jose Ignacio. Terwijl Rocha de subregio Lomas de Paloma heeft. De Pinot Noir in Moldonado wordt tevens gebruikt voor excellente mousserende wijn, gemaakt met de traditionele methode.

Rocha tenslotte ligt verder naar het noordoosten aan de Atlantische kust. Het is de nieuwste grens van kustwijngaarden voor Uruguay en een enkele pionier is hier te vinden.

Central Zone

Midden in Uruguay, onder het Lago Rincon del Bonete, is Durazno een klein wijngebied met een warmer klimaat dat een goede rijping van de later rijpende variëteiten zoals Cabernet Sauvignon mogelijk maakt. De klei- en zandgronden hebben een redelijk goede drainage en de oogst is altijd een paar weken eerder dan in Canelones, wat betekent dat de rijping van de druiven eindigt voordat de herfstregens eindigen.

Lavalleja ligt meer landinwaarts, ten noordoosten van Canelones. Deze regio speelt zich in de kaart door de vulkanische bodem. In de subregio Cerro Guazuvirá vinden we de mooie wijnen van Bodega Familia Deicas waar zeer mooie wijnen gemaakt worden.

Northern Zone

In het uiterste noordoosten van Uruguay grenst Rivera aan het Braziliaanse wijngebied Campanha. De de dieprode zandbodems zijn veel armer, met een goede drainage, en de warmere temperaturen zorgen er ook voor dat later rijpende variëteiten goed kunnen rijpen. De regio is zeer geschikt voor Tannat en Cabernet Sauvignon.

Rivera heeft slechts één belangrijke subregio, Cerro Chapeu, gelegen aan de Braziliaanse grens. De Cerro do Chapeu, waarnaar de subregio is vernoemd, is een heuvel net ten zuiden van Rivera stad, die zelf wordt doorsneden door de grens. De Braziliaanse helft van Rivera stad heet Santana do Livramento en markeert het zuidelijkste punt van de Braziliaanse wijnstreek Fronteira/Campanha. Tannat, Syrah en Chardonnay zijn de meest aangeplante druivensoorten in de regio, omdat ze goed gedijen bij de waterstress die ontstaat door deze bodem. Het landklimaat wordt gekenmerkt door droge seizoenen met veel zon en weinig neerslag het hele jaar door. Cerro Chapeu heeft slechts één commerciële wijnmakerij, Bodegas Carrau. De wijngeschiedenis van de familie Carrau gaat acht generaties terug, 260 jaar terug naar Barcelona, Spanje.

Northern Riverside

In het noordwesten van Uruguay, aan de grens van Argentinië langs de Uruguay-rivier ligt de zone Northern Riverside. Hier heerst een mix van bodems met veel organisch materiaal met stenen en calciumcarbonaat. Het klimaat is warmer met een hoge luchtvochtigheid en grote dagelijkse temperatuurverschillen. Vanwege deze hogere luchtvochtigheid zijn de meeste wijnen hier bestemd voor tafelwijn. De regio is vooral bekend om Tannat.

In Paysandúis de bodem vruchtbaar en rijk aan kalk, en dus goed voor Tannat, Cabernet Sauvignon en Syrah. In Salto kenmerkt het Daymán-bekken door grote temperatuurschommelingen. De bodems zijn slibachtig, slechts een halve meter dik en niet erg vruchtbaar. Het ligt op een goed gedraineerde laag grind die enige vochtigheid handhaaft. Ze zijn ideaal voor fijne wijnen, in het bijzonder voor Tannat, dat goed afgerond en zacht wordt.

Southern Riverside

Recht tegenover Buenos Aires in Argentinië, vinden we de regio Colonia aan de overzijde van de rivier Rio de la Plata. Door het warmere rivierwater, wordt het maritieme effect van de Atlantische Oceaan verzacht. Doordat Colonia ook een toeristische trekpleister is, stemt men de wijn meer af op deze lifestyle. Colonia is zowel een historisch als een nieuw wijngebied en kent een grote diversiteit. Iets verder landinwaarts zijn de bodems rijk en vruchtbaar. Daarom zien we hier meer rood; echter, direct aan de rivieroevers laten gemalen fossielen kalkhoudende bodems achter die goed zijn gebleken voor bijvoorbeeld Sauvignon Blanc.

Grootste wijnproducent ter wereld, welkom in Italië

Italie grootste wijnproducent ter wereld

Wanneer je mensen vraagt wie de grootste wijn producent ter wereld is, denkt bijna iedereen aan Frankrijk. Mogelijk maakt Zuid Amerika ook een goede kans, omdat deze wijnen in Nederland bijzonder geliefd zijn. Echter, de grootste wijnproducent ter wereld is Italië met zo’n 54.8 miljoen hl (in 2018). Zij houdt Frankrijk (48.6 miljoen hl in 2018) van de troon af.

Interessant genoeg is het niet Italië dat de grootste wijn producent ter wereld met aantal hectares onder druiven heeft. Met alsnog een respectabele 705.000 hectare staat Italië slechts op de 4e plaats. Spanje is veruit koploper met bijna 1 miljoen hectare aan wijngaarden.

Vanzelfsprekend wanneer je deze cijfers met elkaar combineert, kan je ook een interessante conclusie trekken. De gemiddelde opbrengst per hectare is natuurlijk van groot invloed voor de wijnproducent om de winstgevendheid te bepalen. Eenmaal schaalvoordeel is nog steeds van groot belang. Natuurlijk indien de wijnproducent een heel speciale wijngaard heeft qua terroir, ligging en druivensoort, kan men bijzonder hoge prijzen realizeren. Bordeaux of Bourgogne zijn hier mooie voorbeelden. Het is opvallend dat Duitsland de grootste opbrengst per hectare kent. Van 103.000ha (plek 18 op wereld ranglijst) komt 10.3 miljoen hl wijn (plek 8). Dit is dus 100 liter per hectare. Italië als grootste wijnproducent ter wereld, levert gemiddeld 78 liter per hectare (ofwel 4e plaats).

Wijnregio’s

Italie wijnland

Het mooie Italië kent een geschiedenis van versplintering. Dat is nog steeds terug te zien in de wijnregio’s. Mede ingegeven door het lang gerekte land met veel invloed van bergen, kent het veel sub-klimaten. Zowel de Dolomieten (Italiaanse Alpen) als de langgerekte Apennijnen. En vergeet niet het vulkanische Etna. Die drukken allemaal hun eigen stempel op het gebied. Het is een land waar de gemiddelde jaar temperatuur enorm uit elkaar ligt. In het noorden kent men gemiddelde temperatuur van 3.9C. Tot 18.2 in het uiterste zuiden.

En met ongeveer 20 regio’s is de keuze aanzienlijk! Natuurlijk is Italië niet Italië wanneer elke regio haar eigen specifieke druivensoorten kent en haar eigen specifieke wijnen. En vanzelfsprekend is er geen betere combinatie met lokale wijn en spijs. Maar daarover meer in de volgende serie van artikelen.

Grote verscheidenheid aan druivenrassen

Italië is het enige land ter wereld, naast de grootste wijnproducent, ook het meest diverse land ter wereld qua wijn (en vergeet ook het eten niet!). Er is geen land waar een grotere verscheidenheid aan authentieke druivensoorten vandaan komen. Italië kent maar liefst meer dan 500 verschillende druivensoorten. Dat is meer dan de druivensoorten in Frankrijk, Spanje en Griekenland bij elkaar! Naast internationale rassen als Cabernet Franc en Sauvignon, Chardonnay, Viognier, Grenache en Syrah kennen ze een nog grotere verscheidenheid aan lokale rassen. Denk aan Barbera, Cortese, Glera, Montepulciano en nog veel meer.

Geschiedenis van de wijnbouw in Italië

Hoewel Frankrijk de bakermat is voor hedendaagse wijnbouw, waren de druiven geïntroduceerd door de Romeinen. Echter het zijn niet de Romeinen die de wijnbouw hebben uitgevonden. Wel zijn de ze verantwoordelijk voor het verspreiden van de wijncultuur. Maar wie heeft dan de wijnbouw naar Italië gebracht?

Eigenlijk had ik daar reeds een tipje van de sluier over opgelicht in een eerder artikel over de Provence. Het waren de Phoeniciërs en Griekse kolonisten die zich in de 6e eeuw voor Christus langs de Middellandse Zee verspreidden die deze kennis mee namen. Overigens is er ook archeologisch bewijs gevonden dat er reeds in de 9e en 10e eeuw BC al wijn werd gemaakt door de Etrusken die zich gevestigd hadden langs de kust van het huidige Lazio en Toscane. Dus de Grieken hebben waarschijnlijk nieuwe wijnstokken geïntroduceerd. Trouwens de Grieken noemden Italië Oenotria, letterlijk vertaald “wijnland”, en niets is minder waar! Inmiddels is de wijn uit Italië, de grootste wijnproducent ter wereld, niet meer weg te denken!

Maar zo groots is Italië niet altijd geweest. Vanaf de 17e eeuw tot midden 20e, was Italië onbeduidend, vooral voor eigen voorziening en veelal bulkwijn. Terwijl in Spanje en Frankrijk de kunst van wijn maken verfijnden, bleef Italië achter. Tot ver na de Tweede Wereldoorlog toen een enorme inhaalslag startte. Door de wijnbouw te moderniseren is de kwaliteit enorm gestegen. Mede dankzij eigenzinnige wijnmakers.

Classificatie en wetgeving

Gelukkig is het classificatiesysteem niet zo ingewikkeld als in Frankrijk. Hoewel de wijnwetgeving voor elke regio andere eisen stelt, zijn er eigenlijk maar vier kwaliteiten. Denk bij vereisten aan welke druivensoorten toegepast mogen worden en in welke hoeveelheden (verhouding tot elkaar), een minimaal alcohol percentage, het wel of niet toestaan van houtrijping, noem maar op.

Wat het niet eenvoudiger maakt is dat echt elke regio in Italië haar eigen wijn produceert. Hetgeen ook wederom verklaart waarom hier zo enorm veel verscheidenheid aan druivenrassen voorkomt. Want eenmaal alles in Italië is speciaal.

Vino da tavola

Een wijn die buiten elke classificatie valt, is per definitie een tafelwijn. Wijnmakers kunnen soms ook met opzet kiezen om een wijn in deze classificatie te laten vallen.  Dus tafelwijn is niet per definitie een “slechte” kwaliteit. Nog sterker, dit is wel vaak de wijn die men drinkt bij het eten. Tafelwijnen zijn vaak een blend van meerdere druivensoorten en kan wijn zijn van druiven uit heel Italië  Hoewel dit laatste atypisch is voor het land.

Een mooi voorbeeld is de Bolgheri. Deze wijn is bij wijze per ongeluk ontstaan. Een markies begon te experimenteren en plantte Cabernet Franc en Sauvignon druiven aan in Toscane. Iets wat niet is toegestaan onder de Toscaanse wijn wetgeving. Hier is zeer verrassend kwalitatief goede wijnen vandaan gekomen. Maar omdat de druivensoorten niet waren toegestaan, kreeg deze wijn het label Vino da tavola. Inmiddels heeft deze wijn haar eigen kwaliteitslabel toegewezen gekregen als DOC Bolgheri. Zie nadere details in dit artikel.

Indicazione Geografia Tipica (IGT)

Wijnen met het IGT label is gemaakt van druiven die voor minimaal 85% uit het beschreven gebied afkomstig zijn. Bijvoorbeeld IGT Piemonte geeft aan dat voor deze wijn druiven zijn gebruikt die voor minimaal 85% uit Piemonte komen. Hiermee garandeert IGT de herkomst van de druiven, niets meer en niets minder.

Denominazione di Origine Controllata (DOC)

Om in aanmerking te komen voor een DOC waardering, dient de wijnmaker het aantal wijngaarden en de opbrengst per hectare aan te geven bij de Italiaanse Kamers van Koophandel. Ook hier garandeert de classificatie alleen de druivenrassen, de herkomst van de druiven en de gebruikte productie methode. Het is geen garantie voor kwaliteit van de wijn. Hoewel je natuurlijk wel kan stellen dat, gelet op de afbakening van de herkomst, je toch een bepaalde verwachting mag hebben. Op het moment zijn er ongeveer 330 DOC wijnen in Italië.

Wanneer de wijn voor vijf jaar op rij van ondermaatse kwaliteit is, kan de wijn gedegradeerd worden tot IGT. Dus het is wel degelijk gelegen aan de wijnmaker om  kwaliteit te leveren.

Denominazione di Origine Controllata e Garantita (DOCG)

Bij DOCG zal de kwaliteit wel gegarandeerd zijn. De wijnwetgeving is in Italië berucht, het is de strengste ter wereld. Een belangrijk verschil tussen DOC en DOCG is dat de opbrengst per hectare lager is bij DOCG. Ook heeft de DOCG een “leertijd” van minimaal vijf jaar voordat het predicaat op het etiket vermeld mag worden.

DOCG wijnen zijn onderhevig aan een aantal testen; de eerste is tijdens de productie fase waarbij een chemische en proeftechnische analyse plaats vindt. Het gehalte suikers, zuren en andere stoffen worden gemeten om te analyseren of deze wel de vereisten halen. Een tweede test vindt plaats na de botteling en rijping, Dan wordt gekeken of de juiste karakteristieken wel ontwikkeld zijn in de wijn. Deze wijnen worden jaarlijks gekeurd door een proefcommissie. Op dit moment zijn er 74 DOCG wijnen.

Overigens kom je een DOCG wijn tegen voor een goedkope prijs, houdt er rekening mee dat dat waarschijnlijk te goed is om waar te zijn. Gelet op bovenstaande kwaliteitsgarantie zijn dit eenmaal dure wijnen!

Italiaanse ontdekkingsreis

Met de veelzijdigheid van Italië als de grootste wijn producent ter wereld, zit het wel goed. Ze is weer helemaal terug. Maar hoe kan je in vredesnaam nu weten wat een goede wijn is? Simpel, ga proeven en onthoudt welke wijn je lekker vindt. Tuurlijk kunnen regio’s en druiven je reeds veel vertellen. Het noorden is koeler, dus heb je wijnen met hoger zuur en frissere fruit smaken. Het zuiden is heet, dus zijn het volle wijnen, hoger alcohol, met smaken van zondoorstoofd fruit. Ook druiven is een goede indicatie, of je een Barbaresco gemaakt van Barbera druif die licht in tannine is, of een Chianti uit Toscane gemaakt van de Sangiovese druif welke juist zwaar in tannine is, zegt al een heleboel. In de volgende serie artikelen gaan we juist hier naar op zoek!

Bron: oiv-2019-statistical-report-on-world-vitiviniculture.pdf