Een interessant perspectief is de prijsbepaling van wijn, maar ook in de huidige wereld van CO2 footprint hoe groot is deze impact? Waarom kost de ene fles 3.50€ en een ander 350€? Bedenk dat in Nederland de gemiddelde prijs voor wijn in supermarkten 3.87€ is. En voordat de wijn daar staat moet er nogal wat gebeuren. Het houdt niet op bij de productie van wijn, bedenk eens wat glas (de fles), papier (het etiket voor de fles of de kartonverpakking en de doos), de afsluiting (kurk of aluminium dop) en transport (tja de benzine wordt er ook niet goedkoper op) doen. En met een groot focus op CO2 footprint vandaag de dag valt ook in de wijnindustrie een slag te slaan en het is te bezien hoe dit haar weerslag op de prijsbepaling van wijn zal krijgen.
De prijs voordat wijn in een fles zit
Prijzige verpakking
Een producent heeft de keuze waarin de wijn verkocht wordt. Het meest bekend is natuurlijk de glazen flessen, maar ook de dozen zien we steeds vaker. Verder verschijnt voorzichtig de plastic flessen. De keuze van de verpakking is zeer relevant. Glas is van oudsher altijd de standaard geweest, echter het komt ook met een prijs. Wanneer je je realiseert dat de glasprijs sinds 2015 met ruim 40% is gestegen (bron: Eurostat) is dat niet niets.
Het begint natuurlijk al met het type fles en het gewicht. Een champagne fles is al snel 40% duurder dan een standaard Bordeaux-type fles, mede door de grootte en dikte (in verband met de bar die kracht uitoefent op de fles). Daarnaast staan Italiaanse wijnen bekend om hun zwaardere flessen, want dat zou een aanduiding van de kwaliteit zijn. Maar lijkt feitelijk meer op een goede marketing stunt.
Realiseer dat het gewicht van een 750ml fles varieert tussen 350 gram en 1kg! Weet dat volgens Jancis Robinson, Master of Wine, de fabricage van de fles en het transport van wijn in glazen flessen een groot, zo niet de grootste, CO2 footprint veroorzaakt in de gehele wijnfabricage?
Een alternatief is verpakking in dozen. Een goede bijkomstigheid is dat dit veel makkelijker te vervoeren is omdat het goed op te stapelen is en aanzienlijk minder weegt. Maar toch, de prijs van karton is ook sinds 2015 met 40% gestegen. Deze verpakking komt zowel de CO2 footprint als de prijsbepaling van wijn ten goede met een groot impact. En eenzelfde trend zien we in plastic flessen, hoewel superlicht heeft dit hetzelfde probleem als glazen flessen – er zit veel “loze ruimte”. Daarnaast is ook de productie van plastic natuurlijk niet zonder een CO2 impact.
Afsluiting
Wanneer de wijn in een fles zit, moet er natuurlijk een afsluiting op. Hier kan de producent kiezen voor een metalen schroefdop of kurk. Echter er is kurk en kurk. Dit kan van synthetisch materiaal zijn, van volledig natuurlijk kurk en alles wat er tussen zit. Wat je grofweg ziet is dat de “nieuwe wereld” wijnlanden makkelijker kiezen voor een metalen schroefdop. Dit omdat de wijnen ook vaak fruitiger en toegankelijker zijn en bedoeld zijn om direct te drinken.
Wanneer wijnen zijn bedoeld om op fles nog verder te ontwikkelen, kom je al snel bij de kurk (-varianten) afsluiting uit. Dit omdat kurk heel licht zuurstof door kan laten wat nodig is voor de flesrijping. Het grote nadeel van kurk is dat het de chemische verbinding TCA kan bevatten. TCA beïnvloedt hout afgeleide materialen, zoals kurk, wanneer tijdens de verwerking chloor in aanraking komt bepaalde schimmels. Hoewel onschadelijk laat TCA toch een nadrukkelijk spoor na in de wijn, het kan de aroma’s van nat karton, vochtige kelder of natte hond in de wijn achterlaten.
Verder zijn er diverse alternatieven zoals een korrelige kurk. Dit is een goedkoper alternatief van gewone natuurlijke kurk. Granulaten van natuurkurk perst men samen tot een kurk. Wijn die is afgesloten met een korrelige kurk kan ongeveer 2 jaar worden opgeslagen. Onlangs is ook de Vino-look of Vinoseal geïntroduceerd. Dit is een glazen afsluiting en kan men gebruiken als herbruikbare (en milieuvriendelijke) afsluiting. Echter prijstechnisch een stuk minder interessant.
Wat betekent dit voor de prijs?
Voor grote producenten met een goede inkoopvoordeel kom je op fles, kurk, etiketten en capsule al snel uit op grofweg 0.98€ exclusief BTW. Terwijl voor kleine producenten, ook gezien de hoge energie en transport kosten, al snel op 1.70€ uitkomen.
Vervolgens komt daar het internationale transport bij wat geschat wordt op ongeveer 0.15€ per fles. En natuurlijk de Nederlandse accijns van 0.66€ (welke waarschijnlijk ook nog verder verhoogd wordt).
Dus zonder wijn zit je al tussen de 2.15€ en 3.00€ per fles (inclusief BTW)! Wanneer je uitgaat van een gemiddelde verkoopprijs van 3.87€ in de supermarkt, met een marge voor supermarkt en agent/importeur van ongeveer 0.40€ (aanname), blijft er nog maar 0.47€ (voor een kleine producent) tot 1.32€ )voor een grote producent) over om de wijn te maken.
Hoe zit het met wijn maken dan?
In de wijngaard
We weten dan wat de kosten zijn voordat er ook maar één druppel wijn de fles ingaat, maar hoe zit het dan met het wijn maken zelf? Dit onderwerp hebben we al eerder aangestipt. Allereerst is er natuurlijk grond nodig. Nu geldt voor veel wijnmakers in Europa dat wijngaarden vele jaren (zo niet eeuwen) in de familie zitten. Dus is die aanschaf niet relevant, maar wanneer je in Bordeaux 1ha wilt kopen waar geen appellatie aan vast hangt, kost dit al snel 15.000€ en de bekende appellaties zitten over de 1 miljoen euro. Gemiddeld in Frankrijk kost een appellatie wijngaard 150.000€, in Italië slechts 30.000€ Neem in vergelijking in Nederland waar 1ha landbouwgrond rond de 80.000€ kost.
Vervolgens zal men moeten aanplanten. Afhankelijk van het gekozen ras hangt ook daar een prijskaartje aan. Verder gelden er in Europa vaak beperkende maatregelen vanuit de appellatie hoeveel wijnstokken aangeplant mogen worden per hectare (of hoeveel 1ha mag opbrengen in mostgewicht). Bedenk dat de eerste vier jaar een wijnstok geen rendement geeft, dus pas na vier jaar gaat de eerste pluk plaats vinden en kan men oogsten. Dit speelt veelal niet wanneer een wijngaard overerft wordt.
Dan is er natuurlijk het beheer van de wijngaard. Dit is een enorm arbeidsintensief proces, denk aan opbinden wat vaak handmatig is, bladbeheer wat soms ook machinaal kan, bemesting, ziektebestrijding. Hier is mankracht en machines voor nodig. Verder heb je natuurlijk risico’s zoals water tekort (soms is irrigatie niet eens toegestaan binnen de appellatie-regels), vorst, maar ook ziektes, bacteriën en schimmels. En hierdoor verschillen opbrengsten van jaar tot jaar, terwijl kosten grotendeels stabiel zijn, of wanneer je naar energie kosten kijkt fors stijgen.
Een laatste mogelijkheid, wat bijvoorbeeld veelal in Champagne gebeurd, is dat de wijnproducent de druiven opkoopt van lokale wijnboeren.
In de kelder
Wanneer de druiven eenmaal geplukt zijn, moeten deze naar de wijnmakerij. Afhankelijk van de regio en het plukmoment zou het ideaal zijn om de druiven gekoeld te houden. Verder is er nogal wat apparatuur nodig, sorteertafel, ontsteelmachine, pres, tanks, vaten om te rijpen. Grote wijnbedrijven hebben deze apparatuur in eigen beheer, maar vaak kan men dit huren of lenen.
En tenslotte is er nog jaarlijks onderhoud, brandstof, elektriciteit, water, sales, marketing, administratie noem maar op. Dat zijn nogal wat kosten die gedekt moeten worden.
“Fun” fact
Wist u dat witte wijn in een 0.75l fles gemiddeld 0.92kg CO2 emissie levert terwijl rosé en rode wijn gemiddeld op 0.89kg CO2 zit? Vanzelfsprekend verschilt dit van regio tot regio en wat er in de wijngaard gebeurd. Oudere studies bewijzen dat maar liefst 55% van de CO2 footprint veroorzaakt wordt door de verpakking en transport. Het wijngaard management neemt ongeveer 35%-40% voor haar rekening. Denk aan de uitstoot bij het aanplanten, gebruik van meststoffen en pesticiden noem maar op. De kelderactiviteiten kennen de kleinste uitstoot.
In 2021 werd wereldwijd 260 miljoen hl wijn geproduceerd terwijl er 7.3 miljoen hectare wijngaarden zijn. Dit betekent dat gemiddeld 35hl per hectare werd geproduceerd.
Conclusie
Toch iets om over na te denken wanneer je een fles wijn optrekt. De marges die de uiteindelijke wijnboer maakt zijn vaak niet royaal terwijl het erg arbeidsintensief is. Daarnaast is de prijsbepaling van wijn nog niet gericht op compensatie van de uiteindelijke CO2 footprint. Hoewel je in het hoger segment steeds meer bewustwording ziet bij de wijnmakers. Die moeten ook vanwege klimatologische veranderingen ook anders nadenken hoe wijn productie ingericht moet worden om het toekomst bestending te houden.
