Het 5e wijnland Argentinië

Ten oosten van Chili ligt Argentinië, gescheiden door het Andes gebergte. Argentinië is na Italië, Frankrijk, Spanje en de Verenigde Staten het 5^e wijnland ter wereld. Samen met Chili is het het grootste wijnland in Zuid Amerika. Vooral dankzij de hooggelegen woestijnen in het oostelijke Andes gebergte heeft Argentinië zich ontpopt als hoogwaardig wijnland. Vooral Malbec is alom omarmt door de Argentijnse wijnmakers. Deze wijn is karakteristiek helder en intens, met bloemige tonen en een palet van donker fruit. Er is in totaal ongeveer 207.000ha verspreid over zo’n 23.000 wijngaarden in beheer van 1.241 wijnhuizen. De opbrengst in 2022 was 11.5 miljoen hl.

In Mendoza vindt 75% van alle Argentijnse wijn productie plaats en maar liefst 85% van de aangeplante Malbec staat in Mendoza. Dat is niet verwonderlijk omdat de woestijnlandschappen en grote hoogte (tot wel 1.500m) een terroir creëren voor intense aromatische rode wijnen. Verder staat Cabernet Sauvignon, Chardonnay, zo andere zo typerende druivensoort Torontés en Bonarda aangeplant. Terwijl recentelijk Cabernet Franc en Spaanse Tempranillo zijn toegevoegd aan het wijnarsenaal.

In de afgelopen jaren hebben progressieve producenten de wijngrens naar het westen verlegd – de hoogte in – en naar het zuiden en oosten, op zoek naar de koelere temperaturen van de zuidelijke breedtegraden of de invloed van de oceaan. De meeste wijngaarden liggen boven de 600m en soms wel tot 2.000m hoogte, maar gemiddeld toch al snel op 900m. Dat is in Europa ondenkbaar waar de hoogste wijngaard in Zwitserland op 1.150m ligt.

Argentijnse wijnzone’s

Er zijn vijf zones; North met regio’s Jujuy, Salta, Tucuman en Catamarca. Er is ongeveer 15.000ha aan wijnbouwgebied. Het klimaat is droog, met zeer hoge gemiddelde temperaturen, grote dagelijkse temperatuurverschillen en intense zon versterkt door de hoogte, en lange zomers. De bodems zijn over het algemeen zandleem of zanderig met een hoog aandeel fijn zand voor optimale drainage.

Productief Cuyo

Productief Cuyo met regio’s La Rioja, San Juan en Mendoza. Cuyo betekent “woestijnland” in het inheems dialect. Het is een dorre en vruchtbare regio aan de voet van het Andesgebergte. Met 455.000 hectare wijngaarden beschikt Cuyo over 95% van het totale areaal dat in het land is geplant. Dit maakt Argentinië tot het 5e wijnland ter wereld. De regio heeft een semi-aride klimaat met schaarse vegetatie. Het is koud in de winter en warm in de zomer, versterkt door de invloed van de Andes, die hier de hoogste hoogten bereikt en de belangrijkste bron van irrigatie vormt.

Koeler Patagonië

Verder in het zuiden ligt Patagonië met regio’s La Pampa, Neuguén, Rio Negro en Chubut met ongeveer 9.000ha aan wijngaarden. Hier spelen de rivieren een belangrijke rol. Wijngaarden liggen op aanzienlijk lagere niveaus dan in North of Cuyo. Hoewel Malbec de meest aangeplante druivensoort is, is het Merlot dat zich onderscheidt door wijnen met een milde, evenwichtige smaak met aromatische intensiteit. En Pinot Noir dat gebruikt wordt voor de meeste mousserende wijnen met een uitstekende elegantie. Sauvignon Blanc produceert een wijn van superieure kwaliteit wanneer de kracht wordt gecontroleerd en de druiven op volle rijpheid worden geoogst, terwijl de Chardonnay een harmonieus, fruitig aroma krijgt met een goede body.

Kustgebied Atlantic

En tenslotte Atlantic met Buenos Aires en haar subregio’s Chapadmalal en Médanos. Het is een kleine zone van slechts 400ha. Het is de zoektocht naar nieuwe terroirs dat heeft geleid naar de rand van Argentinië aan de Atlantische Oceaan. De laaggelegen golvende vlaktes met vochtig klimaat dragen bij aan frisse elegante wijnen met een sterke aromatische complexiteit. De nadruk ligt vooral op witte wijn van Sauvignon Blanc, Chardonnay en mousserende wijnen van Pinot Noir.

Wijngaard risico’s

Doordat de meeste wijngaarden in de regenschaduw van de Andes liggen, is irrigatie met smeltwater van de Andes noodzakelijk. Doordat de wijngaarden zo dicht bij de evenaar liggen, zijn hoogte en koele berglucht zeer belangrijke factoren om de frisse zuurgraad in de wijnen te behouden. Het onder water laten lopen van de wijngaarden is een veelgebruikte irrigatiemethode. Maar door waterschaarste is druppelirrigatie in nieuwe wijngaarden meer gebruikt. Dankzij het droge klimaat zijn er weinig problemen met rot of meeldauw, mede daardoor is Argentinië een belangrijke producent van biologisch geteelde druiven. Daarnaast wordt waterschaarste ook ingegeven door minder sneeuwval in de bergen, waardoor er minder water naar beneden stroomt. Wijngaarden zullen serieus rekening moeten houden met alternatieve methoden om aan het zo nodige irrigatiewater te komen. Ook vorst en hagel zijn grote risico’s op deze hoogte. Net als de zonda, een verzengende droge noordoostenwind.

Vanwege de hitte werd in het verleden in de meeste wijngaarden het pergola systeem gebruikt, lokaal bekend als parral. De druiven hangen beschermd tegen de intense zon onder een dak van bladeren, maar ook weg van de verschroeiende aarde. Parral is nog steeds gangbaar voor Torrontès, terwijl de meeste blauwe druivensoorten met verticale geleidingssysteem met bladerdek afgeschermd worden tegen het zonlicht.

Wijngeschiedenis

Argentinië kent een lange wijngeschiedenis. Nadat de eerste Spaanse missionarissen midden 16^e eeuw de druiventeelt hadden geïntroduceerd, hebben latere Italiaanse kolonisten meer ervaring gebracht en ook de variëteit Bonarda. Echter deze druivensoort lijkt niet op de Bonarda uit Emilia Romagna, maar meer op Douce Noir uit de Savoie. Ook bekend als Charbono uit California.

Lange tijd waren Argentijnse wijnen gericht op binnenlandse consumptie gemaakt van hoogproductieve variëteiten als Criolla Grande en Cereza. Franse immigranten brachten Malbec mee. Tegen het eind van de 19^e eeuw begon Argentijnse wijn enige vorm van waardering te krijgen. Toen kwam echter de economische en sociale crisis. Export was beperkt en productie van kwaliteitswijn voor de interne markt was niet haalbaar, dus lag de focus op de productie van tafelwijn. Maar sinds de eeuwwisseling is de kwaliteit omhoog gegaan onder invloed van het openen van de grenzen en heeft Argentinië de 5^e plek verovert als wijnland op de internationale kaart. Daarnaast heeft de devaluatie van de Argentijnse pesos bijgedragen aan verlaging van de productiekosten en nam het toerisme enorm toe. Hierdoor werd plaats gemaakt voor een nieuw concept: enotoerisme. Dit is toerisme dat gericht is op het bezoeken van wijngaarden, proeven en aankoop van wijn.

Terroir gerichte wijnwetgeving

De Argentijnse wetgeving is in 1999 aangepast om meer de nadruk van het terroir uit te drukken. Voor de gemiddelde consument zal dit niet even duidelijk zijn, omdat de specifieke gebieden niet duidelijk op het vizier staan. De wetgeving staat drie kwaliteitsniveaus toe:

• Indicacion de Procedencia (IP) omvat tafelwijn waarbij de druiven tenminste 80% uit de regio dienen te komen
• Indicacion Geografica (IG) omvat wijnen van hogere kwaliteit die worden geteeld, gevinifieerd en gebotteld in een aangewezen gebied
• DOC zijn de wijnen van topkwaliteit.

De wijnen van één druivenras (single variety) moeten minstens 85% van dat ras bevatten. Daarnaast hebben rode wijnen gelabeld als Reserva ten minste 12 maanden gerijpt op hout. Voor witte en rosé Reserva wijnen geldt 6 maanden rijping.

De volgende gebieden zijn erkend als IG’s: Valle de Uco (ten zuiden van Mendoza), Alto Valle de Rio Negro, Patagonië, Calles Calchaquies (Cafayate en omgeving) en Cuyo.